Zaburzenia słuchu fonemowego

Słuch fonemowy, jako podstawowy element czynności percepcji mowy, warunkuje osiągnięcie prawidłowego rozwoju wymowy oraz umiejętności czytania i pisania.
 
Zaburzenia ze strony narządu słuchu:
- niedosłuch przewodzeniowy - dotyczy zaburzenia występującego w części przewodzącej dźwięk: przewód słuchowy zewnętrzny lub ucho środkowe,
- niedosłuch odbiorczy - dotyczy patologii występującej w części odbierającej dźwięk: narząd Cortiego, zwój spiralny lub nerw ślimakowy.
- niedosłuch mieszany - współwystępowanie obu rodzajów niedosłuchu w jednym narządzie słuchu.

Zaburzenia słuchu fonemowego w zależności od stopnia nasilenia:
    - powodują trudności w odbiorze, analizie i syntezie słuchowej wyrazów,
    - zaburzają prawidłowy rozwój wymowy lub wywołują zaburzenia mowy już rozwiniętej,
    - utrudniają nabycie umiejętności pisania lub zaburzają umiejętność już nabytą.
    - powodują trudności w rozumieniu złożonych instrukcji i poleceń słownych,
    - utrudniają zapamiętywanie, powtarzanie trudnych wyrazów i dłuższych zdań,
    - upośledzają zdolność tworzenia zdań i opowiadań.
- ograniczają zasób słów,
    - przyczyniają się do występowania agramatyzmów i używania prymitywnych zdań w wypowiedzi,
    - powodują trudności z różnicowaniem podobnie brzmiących głosek.
- przyczyniają się do opuszczania wyrazów i końcówek wyrazów,
    - powodują zamianę głosek dźwięcznych na bezdźwięczne,
    - oraz trudności z rozróżnianiem paronimów, czyli słów różniących się jedną głoską, np. t – d.

Wszystkie wymienione wcześniej dysfunkcje spowodowane nieprawidłowym rozwojem słuchu fonemowego mogą powodować trudności w interakcjach międzyludzkich, swobodnej komunikacji, problemy w szkole i wiele innych związanych z ogólnym funkcjonowaniem w przestrzeni społecznej.